หลักภาษาไทย

อักขระวิธี   ได้แก่   อักษร   แปลว่า   ตัวหนังสือ

ลักษณะอักษร

         เสียงในภาษาไทย  มีอยู่  3  อย่าง คือ
1. เสียงแท้     ได้แก่    สระ
2. เสียงแปร    ได้แก่    พยัญชนะ
3. เสียงดนตรี  ได้แก่   วรรณยุกต์

สระ

      สระในภาษาไทย  ประกอบด้วยรูปสระ 21 รูป  และเสียงสระ  32 เสียง

      รูปสระ  มี  21  รูป  และมีชื่อเรียกต่าง ๆ ดังนี้

1.   ะ  =  วิสรรชนีย์                                12.   ใ  =  ไม้ม้วน
2.   อั  =  ไม้หันอากาศ                           13.   ไ  =  ไม้มลาย
3.   อ็  =  ไม้ไต่คู้                                   14.   โ  =  ไม้โอ
4.   า  =  ลากข้าง                                  15.   อ  =  ตัว ออ
5.   อิ  =  พินทุ์อิ                                    16.   ย  =  ตัว ยอ
6.   '    =  ฝนทอง                                  17.   ว  =  ตัว วอ
7.   อํ  =  นิคหิตหรือหยาดน้ำค้าง             18.   ฤ  =  ตัว รึ
8.   "   =  ฟันหนู                                    19.   ฤๅ=  ตัว รือ
9.   อุ  =  ตีนเหยียด                                20.   ฦ =  ตัว ลึ
10. อู  =  ตีนคู้                                       21.   ฦๅ = ตัวลือ
11. เ   =  ไม้หน้า

      เสียงสระ  เมื่อนำรูปสระทั้ง 21 รูป  มารวมกัน  จะได้สระทั้งหมด 32 เสียง  จำแนกเป็น 3 กลุ่ม  ดังนี้

            สระแท้  มี  18  เสียง  แบ่งออกเป็น

                    สระเสียงสั้น  ได้แก่  อะ  อิ  อึ   อึ   เอะ   เออะ   โอะ   แอะ   เอาะ

                    สระเสียงยาว ได้แก่   อา   อี   อื   อู   เอ   เออ   โอ   แอ   ออ
                 
             สระประสม มี 6 เสียง ได้แก่

 เอีย        เกิดจากเสียง         -ี + -า         เอีย
 เอียะ      เกิดจากเสียง         -ิ  +  -ะ       เอียะ
 เอือ        เกิดจากเสียง         -ื  +  -า       เอือ
 เอือะ      เกิดจากเสียง         -ึ  +  -า       เอือะ
 อัว          เกิดจากเสียง         -ู  + -า        อัว
 อัวะ        เกิดจากเสียง         -ุ  +  -ะ       อัวะ

            สระลอย  มี  8  เสียง  ได้แก่  ฤ   ฤา   ฦ   ฦ   อำ   ไอ   ใอ   เอา

 

พยัญชนะ

     รูปพยัญชนะ   มี 44 ตัว  คือ
1. อักษรสูง          มี  11  ตัว  คือ   ข  ข  ฉ  ฐ  ถ  ผ  ฝ  ศ  ษ  ส  ห  
2. อักษรกลาง      มี  9    ตัว  ก  จ  ฎ  ฏ  ด  ต  บ  ป  อ
3. อักษรต่ำ          มี  24  ตัว  คือ  

      3.1  อักษรคู่       คือ อักษรต่ำที่เป็นคู่กับอักษรสูง มี 14  ตัว   คือ   ค   ค   ฆ  ช  ฌ ซ  ฑ  ฒ ท ธ  พ  ภ  ฟ  ฮ
      3.2 อักษรเดี่ยว   คือ อักษรต่ำที่ไม่มีอักษรสูงเป็นคู่กัน  มี  10  ตัว คือ   ง  ญ  ณ  น  ม  ย  ร  ล  ว  ฬ

วรรณยุกต์

      วรรณยุกต์  มี  4  รูป  ได้แก่
              1. ไม้เอก
              2. ไม้โท
              3. ไม้ตรี
              4. ไม้จัตวา

      เสียงวรรณยุกต์ที่ใช้อยู่ในภาษาไทย  มี   5  เสียง
               1. เสียงสามัญ   คือเสียงกลาง ๆ เช่น กา  มา  ทา  เป็น  ชน  
               2. เสียงเอก       เช่น ก่า  ข่า  ป่า  ดึก   จมูก  ตก  หมด
               3. เสียงโท        เช่น  ก้า  ค่า   ลาก  พราก  กลิ้ง  สร้าง
               4. เสียงตรี        เช่น  ก๊า  ค้า  ม้า  ช้าง  โน้ต  มด
               5. เสียงจัตวา    เช่น  ก๋า  ขา  หมา  หลิว  สวย  หาม  ปิ๋ว 

คำเป็นคำตาย

      คำเป็น   คือ  คือเสียงที่ประสมทีฆสระ (สระเสียงยาว)  ในแม่ ก  กา  เช่น  กา  กี  กื  กู 
      คำตาย  คือ  คือเสียงที่ประสมรัสสระ  (สระเสียงสั้น)    ในแม่ ก  กา  เช่น  กะ  กิ  กุ   


      คำสนธิ   คือ   การต่อคำตั้งแต่สองคำขึ้นไปให้ติดเนื่องกัน   โดยมีการเพิ่มสระในแทรกระหว่างคำ   หรือเพิ่มคำเพื่อติดต่อกันให้สนิท   เช่น

            ปิตุ + อิศ                                  เป็น                              ปิตุเรศ

            ธนู + อาคม                              เป็น                              ธันวาคม

            มหา + อิสี                                เป็น                              มเหสี

      

      คำสมาส   คือ   การนำคำประสมตั้งแต่   2   คำขึ้นไปให้เป็นคำเดียวคำที่ใช้นำมาจากภาษาบาลีและสันสกฤต   เมื่อรวมกันแล้วความหมายเปลี่ยนไปก็มี, ความหมายคงเดิมก็มี   เช่น

             ราช + โอรส                            เป็น                              ราชโอรส

             สุธา + รส                                เป็น                              สุธารส

             คช + สาร                                เป็น                              คชสาร

อักษรควบ   

      คือพยัญชนะ   2   ตัว   ควบกล้ำอยู่ในสระตัวเดียวกัน   เช่น   เพลา   กรอบ ทราบ

      อักษรควบแท้   คือ  คำที่ควบกับ   ร   ล   ว   
                                เช่น   ปราบ   กรีด   พร้อม
                                         คลอง  พลาย กลับ
                                         ขวาน   กวาง  เคว้ง    

      อักษรควบไม่แท้   คือ   อักษร   2   ตัวที่ควบกล้ำกันได้แก่ตัว   ร   แต่ออกเสียงเฉพาะตัวหน้าแต่ไม่ออกเสียง   ร   หรือบางตัวออกเสียงเปลี่ยนไปเป็นพยัญชนะอื่น

                                เช่น   เศร้า   ทราย       จริง   
                                         ไซร้    ปราศรัย   สร้อย   
                                         เสร็จ   เสริม       ทรง 

      อักษรนำ   คือ   พยัญชนะ   2   ตัวรวมอยู่ในสระเดียวกัน   บางคำออกเสียงร่วมกัน
                                เช่น   หนู       หนอ     หมอ   
                                         หมี       อย่า      อยู่   
                                         อย่าง   อยาก    หมา

                        หรือบางคำออกเสียงเหมือน   2   พยางค์   เนื่องจากต้องออกเสียงพยัญชนะตัวหน้ารวมกับตัวหลัง   แต่พยัญชนะ   2   ตัว นั้นประสมกันไม่สนิทจึงฟังดูคล้ายกับมีเสียงสระอะดังออกมาแผ่ว ๆ                                    
                                เช่น   กนก    ขนม    จรัส   
                                        ไสว    ฉมวก   แถลง   
                                        ฝรั่ง   ผนวก    ตลาด

      คำมูล   คือ   คำที่เราตั้งขึ้นเฉพาะคำเดียว   เช่น   ชน   ตัก   คน   วัด   หัด   ขึ้น   ขัด  

      คำประสม   คือ   การนำคำมูลมาประสมกันเป็นอีกคำหนึ่ง   เช่น

แม่ + น้ำ     =  แม่น้ำ  แปลว่า   ทางน้ำไหล        

หาง + เสือ   =   หางเสือ แปลว่า   ที่บังคับเรือ 

ลูก + น้ำ       =      ลูกน้ำ

      พยางค์   คือ   ส่วนหนึ่งของคำหรือหน่วยเสียงประกอบด้วยสระตัวเดียวจะมีความหมายหรือไม่มีก็ได้   พยางค์หนึ่งมีส่วนประสมต่าง ๆ คือ

       1. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์   เช่น   ตา   ดี   ไป   นา

       2. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ + ตัวสะกด  เช่น   คน   กิน   ข้าว   หรือพยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ + ตัวการันต์   เช่น   โลห์   เล่ห์

       3.  พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ + ตัวสะกด + ตัวการันต์     เช่น   รักษ์   สิทธิ์   โรจน์

พยางค์แบบนี้เรียกว่า   ประสม  5   ส่วน

      วลี   คือ   กลุ่มคำที่เรียงติดต่อกันอย่างมีระเบียบ   และมีความหมายเป็นที่รู้กัน   
             เช่น  การเรียนหลักภาษาไทยมีประโยชน์มาก

      ประโยค   คือ   กลุ่มคำที่นำมาเรียงเข้าด้วยกันแล้วมีใจความสมบูรณ์   เช่น

      1. ประโยค   2   ส่วน                 ประธาน     +     กริยา

                                                        นก                 บิน

      2. ประโยค   3   ส่วน                 ประธาน     +     กริยา     +     กรรม

                                                       ปลา                 กิน                มด

อ้างอิง - http://www.prd.go.th/announce/article/website1.htm

         - http://www.thaigoodview.com/node/130120