เช่น ไหม ตะไคร้ ไหว้ ไปไหน ไสไม้ ไล่
๒. ใอ การใช้สระใอไม้ม้วนนี้ แต่เดิมใช้เขียนกันตามถนัด ภายหลังได้มีผู้รวบรวมหลักการใช้สระใอไม้ม้วนขึ้นไว้ ๒๐ คำ
อนึ่ง คำ ไอ และ ใอ ที่เขียนได้ทั้งสองอย่างก็มี แต่มีความหมายต่างกันไป
มีคำประพันธ์สำหรับท่องจำ คือ กาพย์ยานี ๑๑
๓. ไอย ใช้ในคำที่มาจากสระเอ มี ย สะกด และ ย ตาม (เอยฺย) ในภาษาบาลี แล้วแผลงมาเป็น “ไอย” ในภาษาไทย
เช่น
เวยฺยากรณ – ไวยากรณ์ เทยฺยทาน – ไทยทาน
อสงเชยฺย – อสงไขย เวยฺยาวจฺจกร – ไวยาวัจกร
๔. อัย ใช้ในคำที่มาจากภาษาบาลีสันสกฤต ซึ่งมีเสียง อะ มี ย ตาม
เช่น
ชย – ชัย วย – วัย นย – นัย
ถ้าในภาษาเดิมของเขามีตัว ย สะกด และ ย ตาม เมื่อนำมาใช้ในภาษาไทยให้คง ย ทั้งสองตัวนั้นไว้
เช่น
อยฺย – อัยยะ อยฺยิกา – อัยยิกา
อ้างอิง http://probaddie.wordpress.com/2012/01/16/หลักการใช้ไอ-ใอ-ไอย-อัย/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น